Σαύρα του Ιουνίου – Algyroides nigropunctatus

Ημερόβια και σχετικά ντροπαλή σαύρα που σκαρφαλώνει επιδέξια και αποφεύγει την έκθεση στις πολύ υψηλές θερμοκρασίες. Προτιμά ενδιαιτήματα που συνδυάζουν πέτρες ή βράχους με πυκνή βλάστηση, όπως βάτα και θάμνους, συνήθως κοντά σε νερό, όμως συχνά εντοπίζεται και σε ορεινά δάση, ελαιώνες, ακόμα και σε κήπους χωριών. Η περίοδος αναπαραγωγής ξεκινά στα μέσα της άνοιξης και συνεχίζεται έως τις αρχές καλοκαιριού. Τα θηλυκά γεννούν δύο ομάδες των 2-8 αυγών. Η διατροφή της σαύρας του Ιονίου περιλαμβάνει μικρά ασπόνδυλα, όπως έντομα και τις προνύμφες τους, μικρά σκουλήκια, αράχνες, κ.ά.

Το φερώνυμο υποείδος απαντά στο δυτικό τμήμα της χώρας από τις Πρέσπες έως και την Αιτωλία και στα νησιά Κέρκυρα, Διαπόντια νησιά και Παξούς. Το υποείδος kephallithacius συναντάται ηπειρωτικά μόνο στην Ακαρνανία και νησιωτικά μόνο σε Λευκάδα (και γειτονικές νησίδες), Κεφαλλονιά και Ιθάκη. Το ολικό μήκος σώματος φτάνει τα επτά εκατοστά. Η ουρά έχει συνήθως σχεδόν το διπλάσιο μήκος. Στην Ελλάδα συναντάμε και τα δύο υποείδη του είδους, το φερώνυμο και το Algyroides nigropunctatus kephallithacius το οποίο είναι και ενδημικό της Ελλάδας. Ο χρωματισμός διαφέρει μεταξύ των φύλων αλλά και των υποειδών. Και στα δύο υποείδη τα θηλυκά έχουν παρόμοια εμφάνιση, με σχεδόν ενιαίο καφέ χρώμα με ελαφρώς σκουρότερες πλευρές και συχνά φέρουν διάσπαρτα μικρά μαύρα στίγματα. Στο φερώνυμο υποείδος τα αρσενικά έχουν καφέ ράχη με στίγματα, πορτοκαλί-κόκκινη κοιλιά και μπλε κεφάλι, ενώ στο υποείδος kephallithacius η κοιλιά των αρσενικών είναι κίτρινη και ο λαιμός πράσινος, χρώματα που γίνονται πολύ έντονα κατά την περίοδο της αναπαραγωγής.

ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΔΙΑΤΗΡΗΣΗΣ:
Το είδος περιλαμβάνεται στο Παράρτημα IV της Οδηγίας των Οικοτόπων 92/43/ΕΟΚ, στο ΠΔ 67/81 και στο Παράρτημα II της Σύμβασης της Βέρνης. Χαρακτηρίζεται ως Μειωμένου ενδιαφέροντος (LC), τόσο από την IUCN (2020), όσο και από το Κόκκινο Βιβλίο των Απειλούμενων Ζώων της Ελλάδας (2009). Η κατάσταση διατήρησης του είδους χαρακτηρίζεται ως ικανοποιητική.

ΑΠΕΙΛΕΣ:
Υπόκειται στις γενικότερες απειλές που ισχύον για τα ερπετά, όπως η υποβάθμιση του ενδιαιτήματος από ανθρωπογενείς παρεμβάσεις (εντατικές καλλιέργειες), η απώλεια οικοτόπων λόγω φυσικών καταστροφών (πυρκαγιές, πλημμύρες) και η παράνομη συλλογή ατόμων για εμπόριο (ως κατοικίδιο).

ΟΜΑΔΕΣ ΣΤΟΧΟΥ:
Κοινοί πολίτες, φυσιοδίφες, κτηνοτρόφοι, γεωργοί και γενικότερα ομάδες ατόμων που έρχονται συχνά σε επαφή με το χερσαίο περιβάλλον της περιοχής.